درباره ی قانون

 ساز قانون که از لحاظ ظاهری شباهت بسیار زیادی به ساز سنتور دارد جزء قدیمی ترین ساز های ایران است، و در دسته ی سازهای زهی-زخمه‌ای قرار دارد

این ساز همچنین تاریخچه ی جالبی دارد که در این مقاله به آن می پردازیم

.  

.

ساختمان ساز

تعداد سیم های ساز قانون از 68 تا 84 متغیر است که از روده ی  گوسفند یا نوعی نایلون درست شده،جالب است بدانید که هر سه سیم قانون هم صدا کوک میشوند و یک  صوت تولید میکنند. به همین جهت داریم:

تعداد وسعت=تعداد سیم/3

سمت راست ساز که اندازه  تقریبی اش 40 سانتی متر است به طور قائم قرار دارد به 5 خانه ی هم اندازه تقسیم شده است که روی آن ها را با پوست می پوشانند.

و اما سمت چپ نوازنده که اهمیت زیادی در صدای تولیدی دارد، زیرا در محلی که سیم ها به گوشی وصل میشوند، به ازای هر سه سیم 16 کلید وجود دارد که نوازنده با استفاده از این کلیدها میتواند صدای ساز را به دلخواه زیر و بم کند.

لازم است در این قسمت بگوییم که سازندگان مصری از بهترین سازندگان این ساز در  جهان هستند

 تاریخچه ی ساز

ساز قانون اصالتی ایرانی داشته دارد، اما پس از اسلام این ساز وارد موسیقی عرب نیز شد. این ساز تا دوران صفویه در ایران بسیار رایج بود اما پس از حمله‌ی افغان ها به ایران و سقوط امپراطوری صفوی، مانند بسیاری از دیگر سازها و جلوه‌های هنری، این ساز نیز به فراموشی سپرد شد. 

قدیمی ترین سندی را که می‌توان به این ساز نسبت داد، کتاب موسیقی الکبیر فارابی است. فارابی در این کتاب با بررسی دقیق سازهای رایج زمان خود، اسناد ارزشمندی را درباره‌ی سازهای مختلف به یادگار گذاشته است

.

اجزای ساز قانون

جعبهٔ ذوزنقه شکل ساخته شده از چوب

پرده گردان: کلیدهای کوچک و متحرک که در سمت چپ ساز بعد از شیطانک نصب شده و باعث تغییر صدا می‌شود.

شیطانک

محل گرهِ سیمها

سیم‌ها

گوشی

خرک

پایهٔ خرک

شبکه‌های صوتی

صفحهٔ رو

صفحهٔ زیر

ضلع کوچک

ضلع بزرگ

پوست

حلقه‌های مضراب

مضراب

کلید کوک

انواع 

به طور کلی یک ما یک نوع ساز قانون داریم که در کشورهای مختلف با وسعت های مختلف  شناخته و نواخته میشود.برای مثال:

قانون های مصری:26 صدایی

قانون های ترکیه:24و25 صدایی

قانون های ارمنی:22 صدایی

قانون های ایرانی:27 صدایی

کوک

کوک این ساز از طریق 26 گوشه ی سمت چپ امکان پذیر است.

زخمه یا مضراب

مضراب که ضروری ترین ابزار برای نواختن قانون هست ، از دو حلقهٔ فلزی از جنس نقره، ورشو، برنج و… که پهن و مدور می باشد ،تشکیل شده، مضراب هایی که داخل حلقه قرار می‌گیرد از شاخ گاو، گوزن، بز کوهی و…درست شده اند.

طریقه نواختن

جالب است که بدانید در نواختن قانون علاوه بر طریقه ی نواختن ، طریقه ی نشستن نیز حائز اهمیت است، یعنی در حالت نوازندگی اعضاء بدن باید  به شکل خاصی قرار گیرند که در اینجا ما چند مورد را ذکر میکنیم:

کمر کاملا صاف باشد.

زاویه بین ساعد و بازو قائم باشد.

دست‌ها روی سیم‌ها تکیه نکند.

آرنج‌ها درون بدن قرار گیرند.

منبع : سایت آموزش آنلاین ماژورین 

عکس های غم انگیز

علاقه مندان به هنر عکاسی می دانند که این هنر در تاثیرگذاری حرف اول را بین تمامی هنرها از جمله موسیقی،سینما، و... میزند . و نکته ای که این هنر را متمایز میسازد،مختصر بودن و در عین حال عمیق بودن آن است.

عکاسان بزرگ به ما ثابت کردند که عکاسی یکی از پیچیده ترین هنرها و فراتر از مفهوم شاتر زدن هست.

و ما تلاش کردیم در این مقاله عکس هایی را به نمایش بگذاریم که احساس تفکر را در ما زنده میکند.

در این عکس دو مرگ در دو طرف لنز دوربین اتفاق افتاده است.

نخست، مرگ کودک سودانی‌ست که بخاطر گرسنگی و سوءتغذیه  جان می‌سپارد و لاشخوری در انتظار مرگ اوست.

اما مرگ دوم ،مرگ عکاس است!

بعد از اینکه "کوین کارتر"(عکاس این اثر) این عکس را به نیویورک تایمز فروخت و نیویورک تایمز هم آن را منتشر کرد، بسیاری از خوانندگان، جویای سرنوشت دختر بچه‌ی داخل عکس شدند. کارتر بعدها اعلام کرد که بعد از گرفتن این عکس پرنده را از نزدیکی دختر دور کرده است و مطمئن شده که او در امان است. مدتی بعد و پس از دریافت جایزه پولیتزر اما کارتر اقدام به خودکشی کرد. دختر بچه‌ی داخل عکس نیز در سن ۱۴ سالگی و بر اثر تب مالاریا از دنیا رفت.

 گروهبان آمریکایی داخل عکس پس از سوار شدن به هلیکوپتر حاوی مجروحان و کشته شدگان آمریکایی، متوجه می‌شود که کیسه‌ی کنار دستش جسد بهترین دوستش را در خود دارد که به اشتباه و توسط نیروهای خودی به قتل رسیده. در این تصویر عکاس سوگواری این گروهبان را ثبت کرده است.

این خاصیت جنگ است، یک روز ممکن است بهترین دوستت را بکشی و یک روز دیگر کسی را که شاید در آینده میتوانست بهترین دوست ، معشوقه و یا همدمت شود.

برخورد سرانگشتان سربازی که مدت هاست جز تفنگ و نارنجک لمس نکرده است با کلاویه های یک پیانو چقدر میتواند غریبانه باشد؟؟

این عکس یک سرباز روسی در سال 1994 در چچن است که در میان ویرانی های ناشی از جنگ به  یک پیانو سالم برمیخورد و شروع به نواختنش میکند.

خیلی ها این عکس را اینگونه نقد میکنند که:  "تنها هنر است که جاوید مانده و می‌تواند جهان را پر از صلح کند"

فراوانی هر پدیده ای باعث عادی شدنش میشود و چقدر تلخ است که مرگ عادی شود.

آنقدر عادی  که وقتی کودکی از گرسنگی میمیرد، جز مادرش هیچکس به خاکسپاریش نمیرود.

و چنان درسکوت میمیرد که مرگش هیچ جنبنده ای را از خواب بیدار نمیکند.

این کودک فلسطینی خودش هم میداند تفنگ اسباب بازیش به هیچ احدالناسی آسیبی نمی‌رساند، اما چنان مصمم آن را بالا گرفته است که نمیدانم به کودک بودنش شک کنم یا اسباب بازی بودن تفنگش .

خاورمیانه کودکی را چونان میکشد که طناب، اعدامی را…

انگار سرش را روی دریا گذاشته و خوابیده است که ای کاش اینطور بود،”آلان کردی” سه ساله  به همراه خانواده اش  یکی از  آوارگان جنگ سوریه بودند ،که به امید یک زندگی بهتر و بدون جنگ قصد سفر به کانادا از طریق جزیره کوس در یونان را کردند ،اما در حین سفر آلان، برادر ۵ ساله‌اش (گالیپ) و مادرش غرق میشوند و تنها پدر خانواده زنده مي‌ماند. و یک عکاس ترک این قاب را به ثبت  می‌رساند

او هم حق داشت بخاطر خراب شدن عروسک هایش گریه کند

او هم حق داشت که مادرش روی سرش دست بکشد و موهایش را شانه کند

اما چه کند که قربانی خشکسالیست

و باید بخاطر غذا اشک بریزد

و مادر گرسنه‌اش جوری دستش را بر سرش بکشید که گویی دارد داغ دیده ای را تسکین می دهد.

نمی داند باید شاد باشد که از دست داعش فرار کرده است،

یا غمگین باشد بخاطر مرگ خانواده اش،

یا بترسد از گذشته اش که زخم التیام ناپذیر روحش است، و آینده ای که خاورمیانه بی شک مجروحش خواهد کرد.

اصلا همین ندانستن هایش است که از سباء دختربچه ی جنگ زده "مونالیزای قرن" را ساخت ، و قلموی داوینچی جایش را به دوربین "علی الفهداوی" داد، و این شاهکار عکاسی آفریده شد.

 "تسلیما اختر" با گرفتن این عکس توانست  بی پناهی کارگران بنگلادشی را که در بیگارخانه های مد و لباس شب و روز کار میکنند و حتی ایمنی محل کارشان تامین نمیشود را به جهان نشان دهد، و شرایط بهتری را برای این کارگرها فراهم کند.

این زوج جوان در یکی از همین  بیگارخانه ها کار میکردند که در آغوش یکدیگر اینگونه محکوم به مرگ شدند .

دوروتا لنگ" این عکس را در سال 1936 از زنی گرفت که شوهرش در اثر سل جان خود را از دست داد،و این زن 35 ساله با ۶ کودک  خود تنها مانده بود.بی شک فقط هنر عکاسی میتوانست نگاه درمانده ی زن را ثبت کند"

منبع : سایت آموزش آنلاین ماژورین

ساز ماندولین که به گوش های اکثریت ما نا اشناست سازی شبیه به گلابی است که در قرن هجدهم در ایتالیا ساخته شد و سازی مضرابی از خانواده‌ی لوت است  بعدها ویناچیا از ناپل ساختار این ساز را به طور کلی تغییر داد کوک این ساز به وسیله‌ی یک سردسته روی نواک ویولن صورت میگیرد و  چهار جفت سیم فلزی روی آن قرار دارد در پهن ترین قسمت ساز خرک  موجود است  که کمی به سمت پایین زاویه دار شده و فشار بیشتری وارد کرده و صدایی قوی‌تر تولید می‌کند. صفحه‌ای که انگشت‌ها روی آن قرار می‌گیرند دارای ۱۷ پرده است که کمی بالاتر از بدنه قرار گرفته.

دراین مقاله توضیح بیشتری درباره ی  این ساز می دهیم.

نوازندگی ماندولین در اواخر قرن نوزده میلادی تا اوایل قرن بیستم در اروپا و آمریکای شمالی رونق پیدا کرد و بعدها این ساز  اندازه‌هایی از سوپرانو تا کنترباس ساخته شد.  ماندولین تبدیل به ساز سنتی موسیقی یونانی شده است و از جمله فیلمهایی که این ساز در آن بکار رفته، می توان به فیلم زوربای یونانی (1964) اشاره کرد.

اگر گیبسون/ لوار طراح ساز ماندولین باشد ، بیل مونرو از کنتاکی روش نواختن این ساز را تعریف کرد. نوازندگان دیگری بعدها ماندولین را در فرم‌های موسیقیایی مختلفی گسترش دادند، به ویژه در سبک کانتری جترو برنس این ساز را با به کارگیری کوک‌های جز و سویینگ با موزیک غربی همراه کرد. نوازندگان دیگری همچون دیوید گریسمن، کریس تایل و مارتی استوارت این ساز را به موسیقی پاپ و راک هم وارد کردند. 

در ماژورین آموزش آنلاین ماندولین توسط بهترین مدرسین کشور ارائه میشود و شما می‌توانید در هر کجا که هستید از این آموزش‌ها استفاده کنید. 

در این دوره سبک‌های کانتری، پاپ و راک و ترانه‌های معروفی که با این ساز در این سبک‌ها نواخته شده ، آموزش داده می‌شوند

منبع:سایت آموزش آنلاین ماژورین.

زبان‌های باستانی 

همانقدر که تاریخ تمدن بشر قدمت دارد، زبان ها نیز داری قدمت و تاریخچه اند.زبان هر دوره نماد و بیانگر فرهنگ و ارتباطات آن دوره است برای مثال با یادگیری زبان های باستانی گویی کلید راه یافتن به دنیای پر رمز و راز باستان را به دست میگیریم،هرچند برخی از این  زبان ها منقرض شده اند و دیگر حتی واژه ای از آن ها یافت نمیشود اما در این میان برخی از زبان های باستانی موجودند که در این مقاله به بررسی آن ها میپردازیم 

  زبان پهلوی ساسانی 

پارسیک، که آن را با نام پهلوی در ادبیات فارسی نو، و در نوشته های دانشگاهی با نام پارسی میانه می‌شناسیم، از زبان‌های ایرانی میانه در دوران ساسانی است که نخستین بار در جنوب غربی فلات ایران شکل گرفت. این زبان ریشه در زبان‌های ایرانی جنوب غرب و پارسی باستان دارد. زبان پهلوی بعد ها دچار دگرگونی هایی طبیعی گشته و تبدیل به زبان پارسی، فارسی و یا پارسی دری شد. 

زبان سانسکریت

سانسکریت زبانی هندواروپایی ‌بوده که به عنوان هم ریشه ی زبان پارسی باستان نیز شناخته می‌شود. این زبان، زبان مذهبی ادیان هندوئیسم و بودائیسم می‌باشد. همچنین در ایالت اوتاراکند هند، زبانی رسمی است. خواستگاه این زبان را بسیاری، حوزه ی فلات ایران و تمدن جیرفت می‌دانند. این زبان همچنین ارتباط نزدیکی با زبان اوستایی دارد. 

در حال حاضر 14 هزار نفر به زبان سانسکریت سخن می‌گویند. دانش این زبان همچنین در خوانش نوشته های باستانی بسیار کمک کننده بوده است. 

زبان تبتی (هیمالیایی)

  زبان های چینی- تبتی یا ترا-هیمالیا، خانواده ای زبانی، متشکل از 400 زبان هستند که بعد از زبانهای هندواروپایی، رایج ترین نوع زبان در دنیا می‌باشند. 

از پرگویش ترین زبان های این خانواده میتوان به زبان های چینی، برمه ای و تبتی اشاره کرد. سایر گویش‌های این خانواده، در مناطق دور افتاده ی کوهستانی و کم جمعیت رواج دارند. 

  هیروگلیف مصری

خط هیروگلیف را نخستین بار مصریان برای نوشتن مطالب خود ابداع کردند. این خط یکی از قدیمی ترین شیوه های نوشتار است که برخی از آثار به جا مانده از آن به 3 هزار سال پیش از میلاد بازمیگردد. در دیوار آرامگاه‌ها، ستون‌ها، تندیس‌ها، مهرها و… این زبان به کار برده شده است. نگارش آن نیز به صورت عمودی و افقی می‌باشد. 

منبع:سایت آموزش آنلاین ماژورین

قزاقی

کشور قزاقستان از نظر موقعیت جغرافیایی در آسیای میانه قرار دارد،زبان رسمی این کشور، قزاقی است که حدود 5 میلیون نفر در سراسر این کشور به این زبان و 6 میلیون نفر هم به زبان روسی سخن می‌گویند.

قزاقستان همچنین 130 گروه از بومیان را در خود جای داده است ،که از این تعداد 65٪ شان قزاقی، 21.8٪ آنها روسی، 30٪ ازبکی، 1.8٪ اوکراینی، 1.4٪ اویغور و 1.2٪ از آنها تاتار می باشند 

تا قرن 20ام میلادی از حروف عربی برای نوشتن در این زبان استفاده می‌شد. پس از انقلاب 1917 روسیه اما، قزاق ها شروع به نوشتن با حروف لاتین کردند. اما یک دهه بعد از آن به استفاده‌‌ی از حروف سیریلیک روی آوردند. دوباره و در سال 2017 میلادی، قزاق ها به فرم نوشتاری لاتین بازگشتند اما در سیستم نوشتاری با این حروف اصلاحاتی را ایجاد کردن.  

زبان قزاقی که از خانواده زبان های ترکی می‌باشد، در شمال غربی قزاقستان و همچنین در ناحیه ای از چین به نام ژین ژیانگ رایج می‌باشد، همچنین در کشور‌هایی نظیر ازبکستان، مغولستان و افغانستان نیز ردپاهایی از این زبان یافت می‌شود. 

. 

منبع:سایت آموزش آنلاین ماژورین 

ساز نی 

  نی،بی شک یکی از خوش صدا ترین سازهای بادی ایرانی و از دسته ی سازهای بدون زبانه است.ساز نی متشکل از یک لوله ی استوانه  ای  که طول آن شامل هفت بند و شش گره است،می باشد. ساز نی قابل کوک نیست و به قطرهای 3 تا 5.1  و طول های 3 تا 5.1   سانتی متر موجود می باشد . همچنین به دلیل اینکه  در سایر نقاط ایران ازاین ساز در جشن ها و مراسم ها استفاده میگردد،به عنوان ساز محلی نیز شناخته میشود. 

 نتها در ساز نی 

 نی را به طور کلی با جای گرفتن بین دو دندان نیش و گرد کردن زبان در پایین و پشت آن می نوازند. وسعت صدای نی به دو اکتاو و نیم می‌رسد و پنج منطقه صوتی هم دارد که هرکدام با نحوه دمیدن هوا در نی قابل تنظیم است. این مناطق صوتی عبارتند از :

بم

اوج

غیث

پس غیث

 ساختار نی  

 نی هفت بند از گیاه نی ساخته میشود، برای ساخت، آن را طوری برش میدهند که از سر تا ته آن شامل ۷ بند شد. نی ۷ بند از 5 سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت که توسط انگشتان دوم و چهارم از یک دست و انگشتان اول و چهارم از دست دیگر پوشیده می‌شود، ساخته شده است. علت داشتن ۷ سوراخ در این نی  به زمان بابلی ها که مخترع این ساز بودند بازمیگردد. بابلی ها ۷ را عددی بسیار مقدس میدانستند و باور داشتند که عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل، آفتاب و ماه از مظاهر خدایانند. 

نی از زمان قاجار تا الان دو‌بار دچار تغییر شده است. اولین بار توسط نایب اسدالله اصفهانی بوده که نی را لای دندان می گذاشت و صدای صافتری نسبت به گذشتگان خودش بوجود می آورد . در دوره ای دیگر هم، استاد حسن کسایی تغییراتی در نی ایجاد کرد که میتوان گفت سبک نوازندگی وی کاملترین نوع نواختن نی تا به امروز است. 

منبع : سایت آموزش آنلاین ماژورین

در دنیای موسیقی پیانو و پیانیست‌ها همواره جایگاهی خاص داشتند و نقشی مهم را در تاریخ موسیقی دنیا ایفا کردند. افرادی مانند موتزارت، بتهوون و شوپن که برای همه‌ی ما نام‌هایی آشنا هستند. اما کمی پس از این نوابغ بی بدیل نیز، نوازندگی پدید آمدند که  نوع خودشان بی نظیر بپدند. در این مقاله قصد داریم تا به معرفی ۱۰ نوازنده ی برتر پیانو به انتخاب بسیاری از منتقدان موسیقی بپردازیم. 

10- مایرا هس (1965-1890)

مایرا هس در دوران جنگ جهانی دوم، پیشگام  درکنسرت‌های روزانه‌ی هنگام ناهار بود. این پیانیست بریتانیایی در ایالات متحده هم محبوبیت زیادی داشت. 

علیرغم ظاهر جدی و سخت گیرانه‌اش (همیشه در کنسرت‌هایش سیاه می‌پوشید ) ذکاوت بالایی داشت که در مصاحبه‌هایش مشهود است. آثار ضبط شده‌ی مایرا نشان‌ دهنده‌ی تفکری عمیق، شفاف و جدیت او در موسیقی است. 

9- گلن گولد(1982-1932)

تعداد کمی پیانیست به مانند گلن گولد کانادایی وجود دارد. هوش و تخیلی عجیب و غریب او را به مسیرهایی غیر معمول سوق دادند. پس از شروع چشمگیرش در اجرا،  از سکوی اجرا به طور کامل فاصله گرفت و خود را وقف ضبط صدا کرد. گرچه بسیار از هنرمندان آدرنالین اجرای زنده را با هیچ چیز در این دنیا عوض نمی‌کنند، اما گولد استودیوی ضبط را بهترین مکان برای عرضه‌ی تفکر کمال گرایانه‌اش از موسیقی می‌دانست. 

شخصیت جذاب او که به خاطر هیپوکندری، صندلی کوتاه پشت پیانو و تفکر التقاطی‌اش مشهور است، مورد توجه بسیاری از فیلم سازان قرار گرفته است.

8- امیل گیللز(1916-1985)

گیللز صدایی خاص و ارکسترایی داشت که در نوع خودش بسیار کم نظیر بود. شهرتش را زمانی به دست آورد که در مسابقات بین المللی ملکه الیزابت در 1983 برنده شد. اما جنگ برنامه‌های شغلی او را متوقف کرد. در 1944 اولین نمایش جهانی سونات شماره 8 پروکوفیف را در مسکو برگزار کرد. او اولین هنرمندی بود که مجاز به سفر در غرب بود. گرچه این هنرمند به خاطر نوازندگی آثار برامس و بتهوون معروف شد اما آثار خودش نیز بسیار ارزشمند و ماندگار هستند. 

7- دینو لیپاتی(1950-1917)

دنیا خیلی زود یکی از محبوب‌ترین پیانیست‌های کلاسیک را از ما گرفت. دینو لیپاتی جوان تنها ۳۳ سال داشت که از دنیا رفت، اما در همان مدت کوتاه، آثاری سرشار از عشقی عمیق را برجای نهاد که زیبایی خالص و ساده‌ای را در خود دارند.

او در بخارست و در خانواده‌ای اهل موسیقی متولد شد. جرج انسکوی بزرگ پدرخوانده‌اش بود و در کنار کورتوت تحصیل می‌کرد. کار او در نوازندگی بسیار پر فراز و نشیب بود. ابتدا جنگ جهانی و بعد از آن بیماری سختی که در نهایت باعث مرگش شد، به او اجازه‌ی تنها 15 سال نوازندگی را دادند.

6- سویاتوسلاو ریختر(1997-1915)

آثار ریختر را می‌توان اینگونه توصیف کرد: ادراکی با شکوه در مقیاسی حماسی با تمرکز بر وفاداری به غریزه‌ی آهنگسازی!

او چیزی را که قبلا وجود نداشته به کارش اضافه نمی‌کد، بلکه آثارش تنها انعکاس نبوغ او هستند. ریختر هیچگاه شوروی را ترک نکرد اما تورهای متعددی در غرب برگزار کرد و میراثی عظیم  از آثارش را برای ما برجای گذاشت.

5- آلفرد کورتوت(1962-1877)

کورتوت یکی از بزرگان نوازندگی پیانو، زاده‌ی سوئیس است. این هنرمند بزرگ به خاطر سه گانه‌ی فوق العاده‌اش با ژاک تیبو(ویولون) و پابلو کاسالز(ویولون سل) معروف است. آثار او دارای سبکی شیوا و روان اند که آنها را افسانه‌ای کرده است. 

4- آرتور شنابل(1951-1882)

شنابل در لهستان امروزی متولد و در وین بزرگ شد. او شاگرد استاد بزرگ پیانو لشکتیسکی بود و بعدها به تکنوازی حرفه‌ای تبدیل شد.

در برلین از سال 1925 استاد پیانو بود و در 1933 مجبور به فرار از رژیم نازی شد و به ایالات متحده رفت. نوازندگی شنابل ایده آلی است از عقل،  احساس، دقت و استعداد. این هنرمند اولین پیانیستی بود که سیکل کامل 32 سونات پیانوی بتهوون را ضبط کرد. 

شنابل به خاطر نوازندگی بی مثالش در آثار کلاسیک شهرت دارد.  

3- آرتور روبنشتاین(1982-1887)

ذوق و شوق روبنشتاین برای زندگی کردن و جذابیت فوق العاده‌ای که در شخصیتش یافت می‌شد، در موسیقی بی نظیرش نیز نفوذ کرده و او را پیانیستی بی بدیل ساخته است.

روبشتاین در لهستان متولد شد و از همان کودکی استعدادش را نشان داد، به طوری که بسیار مورد تحسین یواخیم، ویولونیست معروف قرار گرفت. او در طول جنگ جهانی به امریکا رفت و در 1932 با گذراندن دوره‌ی تمرینی فشرده‌ای، تکنیک خود را ابداع کرد. 

روبنشتاین آثار بتهوون را بی‌نظیر می نواخت. آثار ضبط شده از این هنرمند، حاکی از نشاطی مثال زدنی و رویکردی استثنایی در موسیقی می‌باشند. 

2-ولادیمیر هوروویتس(1989-1903)

تنها یک هوروویتس وجود داشت! هنرمندی که در آثارش طیفی از انواع احساسات و زیبایی‌های موسیقی دیده می‌شود. طبعی بی‌نظیر که مانندش را دنیا کمتر به خود دید است. 

هوروویتس زاده‌ی کیف بود و در 1925 شوروی را ترک کرده و به برلین رفت تا تحصیل کند، اما هیچگاه به وطن باز نگشت و به آمریکا کوچ کرد. 

هوروویتس با بحران‌های شخصیتی فراوانی دست و پنجه نرم می‌کرد و همین مشکلات او را به سمت اعتیاد به داروهای ضد افسردگی سوق دادند.

کمتر کسی را می‌توان یافت که اهل موسیقی باشد و با آثار این پیانیست بزرگ تحت تاثیر قرار نگیرد.

1- سرگئی راخمانینوف(1943-1873)

راخمانینوف توسط بسیاری از منتقدان به عنوان بزرگترین پیانیستی که دنیا به خود دیده است شناخته می‌شود. در روسیه او را جانشین بلامنازع چایکوفسکی می‌دانند. 

راخمانینوف پس از انقلاب 1917 ابتدا به سوئیس و سپس به ایالات متحده رفت. راخمانینوف در آن زمان پیانیستی دوره گرد بود، اما در همان دوران هم ظرفیت زیادی در کار این پیانیست با استعداد دیده می‌شد. 

رکوردهای ضبط شده‌ی این هنرمند نمونه‌های کم نظیری‌اند از لحنی نفیس و چشمه‌هایی عمیق از احساس. 

از آثار مشهور این هنرمند بزرگ روس می توان به سمفونی شماره ۲ و۳ و همچنین راپسودی بر اساس تمی از پاگانینی اشاره کرد.  

 منبع: سایت آموزش آنلاین ماژورین